Wubbo Ockels. Dé astronaut uit mijn jeugd. De man die al zeven keer aan de dood ontsnapte. Met die enorme snor. Woest aantrekkelijk vond ik hem. Ook al hou ik niet van snorren. In maart 2014 zag ik het interview met Ivo Niehe, over zijn onderzoek naar genezing en wederom werd ik door hem geraakt. Wat een doorzettingsvermogen! Wat een passie! Ondanks zijn ziekte nog steeds gedreven om alles te doen om langer op zijn geliefde aarde en bij zijn vrouw te zijn. Vlak voor zijn overlijden deed hij nog een emotionele oproep. Zijn echtgenote wilde eerst niet dat dit openbaar werd gemaakt, maar wat is het goed dat de hele wereld naar de gepassioneerde woorden van deze held kan kijken en luisteren. Kippenvel..

Ik was er echt even stil van en vroeg me af wat ík doe om Moeder Aarde (jawel met kapitalen) gezond(er) te maken? Ik neem minder vaak de auto, ik was zonder wasverzachter. Ik ruim de poep van Buck en inmiddels Joop op. En gelukkig kan ik in mijn gemeente papier, glas, plastic en restafval apart aanleveren. Dat we voor miljoenen (alleen in Nederland) vuurwerk afsteken vind ik absoluut waste of money en bovendien gevaarlijk. In mijn wijkje alleen al liggen nu nog de resten. Is het zo moeilijk om dat even weg te halen? Het zijn de kleine dingen die onze aarde leefbaar(der) maken.

Ook tijdens evenementen of op kantoor kan het anders. Ik ben voorstander van het gebruik van afbreekbare disposabels. Liefst biologische. Daar kun je met je cateraar afspraken over maken. Ook bloemdecoraties kunnen hergebruikt worden. Of na afloop van je evenement aanbieden aan een zieken- of bejaardentehuis.

Als we met z’n allen een beetje meer ons best doen, is de oproep van Wubbo Ockels niet voor niets geweest.