Al jaar en dag werk ik met een checklist. Heel erg old fashion: in excel en tijdens het door mij georganiseerde event heb ik dát document ook nog eens in hardcopy (zooooo 2001) bij me. Uitgeprint, jazeker. En natuurlijk staat het document ook digitaal op mijn telefoon (omdat je nooit weet hoe een koe een haas vangt/dit stuk papier ook zo maar kwijt kan raken).

In dit bestand staat alles, maar dan ook alles en uiteraard in chronologische volgorde: van tijdstip per minuut, wie waar verantwoordelijk voor is en alle belangrijke telefoonnummers die op het betreffende evenement van toepassing zijn.

In 2021 ging het alleen even anders. We zaten nog in de Coronacrisis. En mochten niet naar het buitenland, maar gelukkig wel weer events (buiten) organiseren. Voor een van mijn trouwste klanten mocht ik voor een groep van 30 personen, 3 dagen binnen Nederland organiseren. We zouden o.a. gaan racen op Zandvoort en skiën in Limburg. Dus er was best e.e.a. te regelen.

We vertrokken met de bus vanuit Utrecht, want daar zou de reis 3 dagen later ook weer eindigen en op die manier konden alle auto’s op het eigen parkeerterrein van de klant (bewaakt) blijven staan. Eenmaal aangekomen op het circuit, hadden we een uitgebreide lunch en had ik alle toegewezen medewerkers van het circuit, een korte briefing gegeven. Het was een prachtige, zonnige dag. Zo eentje uit de boeken: geen wind, goede temperatuur en droog. Het hele circuit was al opgetuigd, want een week later zou Max Verstappen voor het eerst in Nederland op dit circuit rijden. Alles stond paraat (hierover later meer).

Na de lunch vertrokken we in groepjes naar verschillende onderdelen van het circuit, waaronder zelf racen en een slipcursus. Ik ging met de groep van de slipcursus mee. En het enige wat ik me daar nog van herinner is dat we bij een hekje aankwamen en ik dat hekje alleen maar heel klein heb zien worden.

Lang verhaal kort: ik ben daar ter plaatse gereanimeerd. Door 3 omstanders (mijn redders) en door het ambulancepersoneel, want dat stond paraat. Na 2 schokken van de AED, werd ik weer wakker. Het was mijn tijd gewoon nog niet.

Per ambulance afgevoerd (niet eens met sirene) en ik loop sinds dat jaar met een ingebouwde AED rond. Betere bescherming is er niet. Mij kan niets meer (m.b.t. het hart) gebeuren. Jammer van de bijvangst: aneurysma in de buik, maar ook die wordt binnenkort verholpen.

Zoals eerder gezegd: ambulance was gelijk ter plaatse. Van het circuit kreeg ik bij thuiskomst een prachtig boeket met de tekst: “Dank voor het testen. We weten nu zeker dat alles en iedereen volgende week tijdens de races paraat staan.” Ze kennen me en wisten dat ik hier goed om zou kunnen lachen.

Terug naar het belang van de checklist. Deze zat samen met andere waardevolle spullen in mijn (inmiddels versleten, maar niet te vervangen, want Karma) eventtas. Die waardevolle spullen waren niet alleen van mij, maar ook deelnemers waaronder mijn opdrachtgever, had zijn mobiel, pasjes en sleutels (zoals altijd) bij mij in bewaring gegeven.

Doordat er ook politie bij te pas kwam, mocht niemand mijn tas hebben. Toen mijn opdrachtgever aangaf dat hij mij echt heel goed kent (zie zijn spullen), kreeg hij mijn tas en dus dé checklist. Want het event ging gewoon door, ik leefde weer, dus niets aan de hand. En precies wat ik zou hebben gewild. M.b.v. mijn, uitgeprinte, checklist wist hij precies wanneer hij met de groep waar moest zijn. Eind goed al goed.